Czy są sytuacje, w których powinienem zostawić aparaty słuchowe?

Czynniki środowiskowe/zawodowe.
Toksyczne działanie tytoniu, marihuany i innych narkotyków.
Nadmierne ćwiczenia.
Nieodpowiednia dieta wiąże się ze znaczną utratą lub przyrostem masy ciała.
Zaawansowany wiek.

Leczenie niepłodności

Technologie wspomaganego rozrodu (ART) stosowane w leczeniu niepłodności obejmują:

Zapłodnienie in vitro (IVF).
Dojajowodowy transfer gamet (GIFT).
Dojajowodowy transfer zygoty (ZIFT).
Docytoplazmatyczna iniekcja plemnika (ICSI).
Inseminacja domaciczna (IUI).
Kriokonserwacja plemników, oocytów lub zarodków

W 2006 roku w Stanach Zjednoczonych przeprowadzono 126 726 zabiegów związanych z technologiami wspomaganego rozrodu, w podziale na:

Zapłodnienie in vitro: >99%
Transfer gamet do jajowodu: < 1,0%
Dojajowodowy transfer zygoty: < 1,0%
Zarodki kriokonserwowane: 14%
Oocyt dawcy: 11%

Podstawowa diagnoza prowadząca do leczenia niepłodności technikami wspomaganego rozrodu była następująca:

Współczynnik rurowy: 9,0%
Czynnik męski: 17,0%
Endometrioza: 5,0%
Macica: 1,0%
Zaburzenia owulacji: 6,0%
Zmniejszona rezerwa jajnikowa: 13,0%
Nieznany współczynnik: 11,0%
Inne czynniki: 9,0%
Wiele czynników, tylko kobiety: 12,0%
Wiele czynników, mężczyźni i kobiety: 17,0%

Leczenie farmakologiczne

Cytrynian klomifenu: Nazywany także Clomidem lub Serofenem, jest to doustna pigułka, która wspomaga proces owulacji. Może powodować uderzenia gorąca, niewyraźne widzenie, wzdęcia, bóle głowy, nudności, zmiany śluzu szyjkowego ze szkodą dla plemników i porody mnogie.

Metformina: lek stosowany w cukrzycy typu II, stosowany w zespole policystycznych jajników w celu przeciwdziałania insulinooporności i wspomagania owulacji u kobiet. Kobiety z zespołem policystycznych jajników mają nieregularne cykle i nie mogą regularnie owulować.

Ludzka gonadotropina kosmówkowa: na przykład Pregnyl, Ovidrel lub Novarel jest to hormon stymulujący uwalnianie komórki jajowej podczas owulacji. HCG stosuje się do wywołania owulacji i powoduje, że jajniki wytwarzają i uwalniają progesteron.

Femara lub letrozol: To leczenie obniża poziom estrogenów i jest powszechnym lekiem niezarejestrowanym stosowanym w leczeniu niepłodności. Lek ten ma skutki uboczne, takie jak:

Uderzenia gorąca, ciepło lub zaczerwienienie twarzy lub klatki piersiowej.
Ból głowy, zawroty głowy i osłabienie.
Ból kości, mięśni lub stawów.
Obrzęk lub przyrost masy ciała.
Zwiększone pocenie się.

Hormony uwalniające gonadotropiny: Hormony te stosuje się u kobiet, które nie mają owulacji z powodu braku GnRH w podwzgórzu; GnRH stymuluje przysadkę mózgową do uwalniania hormonu folikulotropowego (FSH) i hormonu luteinizującego (LH), niezbędnych do rekrutacji komórki jajowej i spowodowania jej uwolnienia podczas owulacji.

FSH i LH: Znane również jako menotropiny lub ludzkie gonadotropiny menopauzalne (HMG), stymulują jajniki do wytwarzania i uwalniania komórek jajowych.

Menopur: Lek ten jest mieszaniną FSH i LH, które odgrywają ważną rolę w rozwoju pęcherzyków (jaj) wytwarzanych przez jajniki w ramach przygotowań do zapłodnienia in vitro.

Urofolitropina, wstrzyknięcie domięśniowe lub podskórne: Przykłady obejmują Bravelle, Metrodin i Fertinex, które są oczyszczonymi postaciami FSH. Hormon ten odgrywa ważną rolę w rozwoju pęcherzyków (jaj) wytwarzanych przez jajniki u kobiet. Stosuje się go w skojarzeniu z innymi lekami w przypadku niedoboru FSH.

FSH: przeznaczony dla kobiet, których jajniki działają, ale których komórki jajowe nie dojrzewają regularnie. Przed otrzymaniem FSH pierwszym krokiem jest zwykle leczenie lekiem zwanym ludzką gonadotropiną kosmówkową (hCG).

Antagoniści leuprolidu-GNRH: Lek ten blokuje podwzgórze przed uwalnianiem GNRH i zmniejsza uwalnianie FSH i LH. Jest często stosowany w leczeniu endometriozy i niepłodności.

Antagoniści GnRH: powstrzymują organizm od wytwarzania FSH i LH. Te dwa hormony powodują, że jajniki uwalniają komórki jajowe. Tłumiąc je, antagoniści GnRH zapobiegają spontanicznej lub wczesnej owulacji. Leki te umożliwiają prawidłowe dojrzewanie komórek jajowych i umożliwiają ich wykorzystanie do zapłodnienia in vitro. Antagonistów GnRH zazwyczaj stosuje się z hCG. Dwóch antagonistów GnRH to octan Ganirelixu podawany podskórnie i cetrotide.

Skutki uboczne antagonistów GnRH obejmują:

Zatkany nos, kichanie, ból gardła, kaszel ze śluzem lub bez.
Gorączka, zmęczenie.
Ból brzucha.
Nudności wymioty.
Zaparcie.
Świszczący oddech, ucisk w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu.
Uderzenia gorąca, pocenie się.
Zawroty głowy, zmiany nastroju.
Ból głowy, ból.
Obrzęk pochwy, swędzenie lub wydzielina.

Zażywanie leków na płodność we wstrzyknięciach, takich jak HCG, wiąże się z ryzykiem wystąpienia zespołu nadmiernej stymulacji jajników, który może zagrażać życiu. Może powodować silny ból miednicy z powodu dużych cyst tworzących się na jajnikach, obrzęk rąk lub nóg, ból i obrzęk brzucha, duszność, przyrost masy ciała, biegunkę, nudności, wymioty, niskie ciśnienie krwi i rzadsze oddawanie moczu.

Zapłodnienie in vitro

IVF polega na pobraniu przedowulacyjnego oocytu, czyli komórki jajowej, z jajnika i zapłodnieniu go plemnikiem w laboratorium, a następnie przeniesieniu zarodka do macicy.

W przeszłości brak jajowodów i poważne zrosty w obrębie miednicy były bezwzględnymi wskazaniami do zapłodnienia in vitro, obecnie pacjentki z endometriozą w wywiadzie, nieskutecznie leczone farmakologicznie lub chirurgicznie, mogą poddać się zapłodnieniu in vitro. Kandydatami są pacjentki z wadami rozwojowymi macicy związanymi z ekspozycją na dietylostilbestrol, zrostami wewnątrzmacicznymi i przegrodą. Mężczyźni z bardzo niską liczbą plemników lub z niedrożnością kanalików transportujących plemniki w przeszłości są również kandydatami do zapłodnienia in vitro. Do zapłodnienia in vitro kwalifikują się pary, u których zawiodły bardziej zachowawcze terapie lub których etiologia niepłodności jest nieznana.

Procedura zapłodnienia in vitro

IVF polega na pobraniu przedowulacyjnych komórek jajowych z jajnika i zapłodnieniu ich nasieniem w laboratorium, a następnie przeniesieniu zarodka do jamy endometrium.

Podczas cyklu IVF wymagane są następujące kroki:

Stymulacja jajników powoduje powstanie torbieli lub pęcherzyka wypełnionego jajkiem.
Następuje aspiracja pęcherzyków, czyli pobieranie komórek jajowych. Proces ten opisuje pobieranie komórki jajowej z pęcherzyka.
Klasyfikacja oocytów odbywa się pod mikroskopem.
Nasienie jest przygotowane.
Inseminacja oocytów odbywa się za pomocą nasienia.
Kultura zarodkowa ma okres inkubacji do momentu osiągnięcia określonej wielkości lub przez określony czas.
Zarodek przenosi się do macicy.

Zamrażanie zarodków i komórek jajowych

Wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej dotyczące zachowania płodności u dorosłych i dzieci chorych na nowotwory obejmują zalecenie, aby zachowanie płodności poprzez zamrażanie komórek jajowych lub zarodków było omawiane ze wszystkimi pacjentami w wieku rozrodczym na jak najwcześniejszym etapie leczenia. Kriokonserwacja oocytów jest obecnie uważana za standardową praktykę. Pacjentka zainteresowana procesem powinna zgłosić się do endokrynologa rozrodu.

Kriokonserwacja zarodków stała się ważną częścią technologii wspomaganego rozrodu, umożliwiającą zapobieganie ciążom mnogim, powikłaniom u matki i płodu oraz zmniejszanie kosztów leczenia, ponieważ pacjentki mają możliwość zajścia w ciążę w wyniku jednego cyklu IVF.

Zarodki przechowuje się w ciekłym azocie przez ustalony okres, zwykle 3-5 lat.

Zamrożony transfer zarodków

Przenoszenie zamrożonych zarodków można przeprowadzić w trakcie naturalnego cyklu miesiączkowego lub cyklu sztucznie stymulowanego za pomocą opisanych powyżej leków. Zarodki rozmraża się, a następnie inkubuje 24 godziny przed transferem zarodków.

Lekarze wykonują USG miednicy w celu określenia grubości endometrium. Wskaźnik żywych urodzeń z zamrożonych przedzarodków wynosi 28,9%, czyli mniej niż wskaźnik 35,7% osiągany w przypadku transferu świeżego zarodka.

Odsetek ciąż w świeżych cyklach w zależności od wieku pacjentki był przybliżony:

wśród kobiet do 35. roku życia 44,7%.
dla grupy wiekowej 35-37 lat 37,2%.
27,6% kobiet w wieku 38-40 lat.
17,7% osób powyżej 40. roku życia.
9,2% dla osób w wieku 43-44 lata.

Kobiety i mężczyźni bez funkcjonujących gonad mogą używać komórek jajowych i nasienia dawcy, ale w przypadku komórek jajowych stosuje się protokół świeży, niezamrożony. Nasienie może być świeże lub mrożone. Jeśli para nie może wykorzystać wszystkich swoich zamrożonych zarodków, czasami można je przekazać i wykorzystać.

Tak, aparaty słuchowe należy nosić od chwili przebudzenia aż do chwili zaśnięcia. Po to je masz: żeby je nosić! Twoje aparaty słuchowe zostały zaprojektowane tak, aby je nosić, a nie pozostawiać na blacie kuchennym. Wiele osób, które odniosłyby korzyści z noszenia aparatów słuchowych, albo nigdy ich nie dostało, albo zdecydowało się ich nie nosić. Jednak badania pokazują, że istnieje związek między niemożnością słyszenia dźwięków a utratą funkcji poznawczych, zwłaszcza u osób starszych.

Kluczowe wnioski:

Aparaty słuchowe są przeznaczone do noszenia przez dłuższy czas, dlatego używaj ich, gdy nie śpisz.
To powiedziawszy, nie noś aparatów słuchowych podczas pływania ani wykonywania czynności generujących hałas, takich jak koszenie trawnika.
Jeśli ich nie nosisz, umieść aparaty słuchowe na stacji ładującej.
W krajowym badaniu klinicznym bada się związek między ubytkiem słuchu a kilkoma wskaźnikami pogorszenia funkcji poznawczych, zaangażowania społecznego, samotności itp.

Powinieneś mieć przywilej móc z nich korzystać. Jest wiele osób, które mają wymierny ubytek słuchu, ale z różnych powodów nie są dobrymi kandydatami do stosowania aparatów słuchowych. Noszenie aparatów słuchowych może przynieść więcej korzyści, niż myślisz.

Aparaty słuchowe nie są po to, abyśmy wyglądali staro. Mają one na celu poprawę jakości naszego życia, w szczególności poprawę umiejętności komunikowania się, promowanie intymności i stabilności emocjonalnej, budowanie poczucia kontroli nad wydarzeniami życiowymi, a przede wszystkim poprawę naszego funkcjonowania fizycznego i poznawczego.

Ostatnio wiele uwagi poświęcono związkowi między naszym słuchem a funkcjami poznawczymi oraz współpracy naszych uszu i mózgu. Utrata słuchu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem demencji i innych oznak pogorszenia funkcji poznawczych.